Maskarada, czyli Hunter na balu maskowym!

Maskarada – zabawa, bal w której uczestnicy występują w przebraniach i maskach.

Maskarada to gra imprezowa, w której liczy się przede wszystkim umiejętność blefowania z dodatkiem pokerowej umiejętności czytania w emocjach innych graczy. Autorem tej gry jest znany mi dobrze Bruno Faidutti, autor takich tytułów jak Cytadela czy Piraci: Karaibska flota. Ponieważ jestem wielkim fanem autorów gier, którzy pokazują, że esencją gry może być pomysłowa mechanika, to nie bez przyczyny zainteresował mnie ten tytuł. Standardowo zacznijmy od tego …

Co znajdziemy w pudełku ?

• 13 kart postaci
• 1 pusta karta postaci
• 1 plansza Sądu złote monety (na sumę 196)
• 5 kart pomocy
• 14 znaczników postaci, włączając jeden pusty

Przyznam, że byłem zaskoczony pozytywnie – gra jest zapakowana w kompaktowe pudełko przepięknie zilustrowane na zewnątrz i wewnątrz. Uwielbiam to, bo wiem, że bez problemu będzie można ją spakować do podręcznej torby taktycznej, która zawsze jest przy mnie 🙂

Karty również zostały zilustrowane epicko, aż chce się je fotografować (oj, będzie uczta dla Waszych oczu na moim instagramie). Przez moment można nawet pomyśleć, że są to karty od Tarota.

Pozostałe elementy również prezentują się dobrze i wyglądają na takie, co dużo przetrwają.

Jak wygląda rozgrywka ?

Jak wcześniej wspomniałem – Maskarada to gra blefu. Przez całą rozgrywkę wcielamy się w różne postaci a wszystko po to, żeby jak najszybciej uzbierać wymaganą liczbę monet albo stać się najbogatszym z graczy.

Przygotowanie do rozgrywki.

Każdy z Was rozpoczyna grę z 6 monetami. Podczas rozgrywki stan posiadania wszystkich graczy musi być zawsze dla wszystkich widoczny. Pozostałe monety należy umieścić pośrodku stołu, stanowią bank. Planszę Sądu należy umieścić w pewnym oddaleniu od banku. W rozgrywce 4- i 5-osobowej weźcie 6 kart postaci. Pozostałe karty odłóżcie do pudełka.

Postacie przydzielane są do graczy losowo i jawnie – wszyscy wiedzą, co kto ma. Następnie karty są zakrywane.

Znaczniki służą przypomnieniu, jakie postacie występują w danej rozgrywce. Jak sugeruje instrukcja – najlepiej umieścić je w pobliżu Sądu.

Rozgrywka.

Rozgrywkę rozpoczyna najmłodszy z graczy, następnie gra toczy się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Pierwsze cztery tury (czyli pierwsze tury pierwszych czterech graczy) są turami przygotowawczymi. Pierwszy gracz, najmłodszy, oraz trzej kolejni gracze muszą wykonać akcję „potencjalnej zamiany”. Gracz w swojej turze bierze swoją zakrytą kartę postaci i jeszcze jedną zakrytą kartę (może to być karta innego gracza lub ze środka stołu) i w ukryciu, pod stołem, nie patrząc na treść kart, może je zamienić (lub nie), a następnie odkłada je na miejsce.

Począwszy od piątej tury, gra jest rozgrywana normalnym trybem. Każdy gracz w swojej turze musi wykonać TYLKO JEDNĄ z następujących akcji:

• Dokonać potencjalnej zamiany swojej karty (pod stołem).
• Spojrzeć na swoją kartę nie ujawniając innym graczom jej treści.
• Ogłosić tożsamość swojej postaci.

Ogłoszenie jaką się ma postać to jedyny sposób na wykorzystanie zdolności postaci i zdobycie pieniędzy. Czyli przykładowo gracz pierwszy mówi, że na jego karcie jest Król. Jeśli nikt z graczy nie zakwestionuje tej deklaracji, to gracz pierwszy korzysta ze zdolności Króla – otrzymuje 3 monety. Jeśli ktoś (jedna lub kilka osób) to ogłoszenie zakwestionuje (bo myśli, że sam ma Króla), to ogłaszający i kwestionujący odsłaniają swoje karty. Ta osoba, która w tym przypadku ma Króla korzysta z jego zdolności. Natomiast gracze, którzy fałszywie rościli sobie prawo do tej postaci płacą karę grzywny do Sądu.

I to cała rozgrywka.

Koniec gry i wyłonienie zwycięzcy.

W momencie, gdy któryś z graczy posiada co najmniej 13 monet, gra kończy się zwycięstwem tego gracza. Jeśli któryś z graczy traci swoją ostatnią monetę, gra się kończy, a zwycięzcą zostaje najbogatszy z graczy. Jak mówi instrukcja możliwe są remisy.

Podsumowując.

Na początek coś o skalowalności gry. Testowałem tylko w czteroosobowym gronie, co pozwalało w miarę ogarnąć sytuację na stole. Ale obawiam się, że przy większej ilości osób grających, już nie będzie tak łatwo zapanować nad chaosem, jaki powstanie. Gra wymaga od nas koncentracji, skupienia i dobrego zapamiętywania, gdzie co jest. Maskarada, to na pewno gra dla osób, którzy cenią sobie lekką rozgrywkę i pokerowe zagrywki. Ja grając bawiłem się świetnie, było trochę śmiechu szczególnie, gdy wszyscy próbowali zapamiętać gdzie jest jakaś postać. Od razu po pierwszej rozgrywce miałem ochotę na więcej.

Czy gra jest odpowiednia dla dzieci? Gra jest skierowane raczej do nastoletniej młodzieży i starszych odbiorców gier karcianych.

Czy są treści kontrowersyjne? nie

Tytuł: Maskarada
Autor: Bruno Faidutti
Ilustracje: Jérémy Masson
Wydawca: Rebel.pl
Wiek: 10+
Liczba graczy: 2 – 13 graczy
Czas: ok. 20 minut

Serdecznie dziękujemy! Egzemplarzem recenzenckim wsparło nas wydawnictwo: