Keltis: Das Kartenspiel

Keltis: Das Kartenspiel to gra, w której gracze zagrywając kolorowe karty, będą starali się ułożyć jak najdłuższe kolorowe rzędy. Im dłuższy rząd kart ułożą – tym więcej punktów zdobędą. Tak przedstawia się ona w telegraficznym skrócie. Jako jeden z fanów Reiner’a miałem już okazję grać w wersję planszową Keltis’a. Oczywiście poznałem ją dzięki naszemu niezastąpionemu psycho-fanowi Reiner’a, tak Dziku o tobie mowa. Była ona dobra, ale nie aż tak dobra, abym ją chciał mieć na półce. Czy tak samo będzie z wersją karcianą? Sprawdźmy to.

Co znajdziemy w pudełku ?

W tym małym kompaktowym pudelku znajdziemy 110 kart podzielonych na:

• 80 kart przedstawiających cyfry o wartości od 0 do10 w pięciu kolorach,
• 10 kart z symbolem zakończenia rzędu w pięciu kolorach,
• 11 kart punktujących o wartości 1 w kolorze szarym,
• 9 kart z kamieniem życzeń ponumerowanych od 1-9.

Przygotowanie do rozgrywki.

Na początku na środku stołu rozkładacie 9 kart przedstawiających kamień życzeń w kolejności rosnącej od 1 do 9. Pozostałe 101 kart tasujecie i rozdajecie każdemu z graczy po 8 kart. Będzie to ich początkowa ręka. Pozostałe karty układacie w zasięgu wszystkich graczy. Będzie to Wasz stos dopierania.

W przypadku rozgrywki na dwóch graczy, wybierzcie z talii 30 losowo wybranych kart i odłóżcie je do pudełka. Nie będą potrzebne w dalszej grze.

Rozgrywka.

Na początek wybieramy pierwszego gracza i według instrukcji powinien nim być gracz, który ostatnio odwiedził Irlandię. Następnie gra kontynuowana jest zgodnie ruchem wskazówek zegara. Podczas swojej tury każdy z graczy musi zagrać jedną kartę i dobrać jedną kartę ze stosu dobierania. W wyjątkowych okolicznościach gracz może zagrać dwie karty i w tym wypadku dobiera również dwie karty (szczegóły opiszę Wam poniżej).

Czynność pierwsza. Zagranie jednej karty.

Gracz zagrywa jedną kartę (lub dwie) ze swojej ręki. Może on wybierać spośród następujących możliwości:

• Gracz może odrzucić nieużywaną kartę z ręki i kładzie ją na środek stołu. Pamiętajcie, że dla każdego koloru karty i kart punktów powinien istnieć osobny stos kart odrzuconych. Co w sumie da nam 6 stosów kart odrzuconych.
• Gracz odrzuca dwie kart zamiast jednej. Dwie karty można odrzucić tylko, jeśli mają taką samą wartość. Następnie gracz bierze kartę kamienia życzeń o odpowiedniej wartości z rzędu ułożonego na stole. Jest to dozwolone tylko wtedy, gdy na stole jest nadal dostępna karta kamienia życzeń o wartości odpowiadającej zagranym kartom.
• Gracz zagrywa odkrytą kartę koloru przed sobą. Zasadniczo będzie on tworzył przed sobą rząd kart dla każdego koloru. Karty powinny być zagrywane jedna po drugiej, dzięki czemu ich wartość będzie widoczna dla każdego gracza.

Ważne!

Należy zapamiętać, że karty liczbowe kolorowe można zagrać na dwa różne sposoby:

• Gracz zaczyna od niskiej wartości: w takim przypadku każda kolejna zagrana karta musi mieć taką samą wartość lub wyższą niż ostatnia zagrana karta.
• Lub gracz zaczyna od wysokiej wartości: w takim przypadku każda kolejna zagrana karta musi mieć tę samą wartość lub mniejszą niż ostatnia zagrana karta.

Gdy tylko wyższa lub niższa karta zostanie umieszczona na istniejącym stosie, gracz zobowiązuje się do kontynuowania sekwencji w kolejności malejącej lub rosnącej.

Karty końcowe należy układać w rzędach odpowiedniego koloru. Karta końcowa oznacza koniec szeregu kolorów; po umieszczeniu karty końcowej można na niej umieścić tylko drugą kartę końcową i nie można zagrać żadnych kart liczbowych.

Pozostaje nam jeszcze sprawa zagrywania kart punktowych. Kiedy gracz zagrywając kartę punktującą zamiast koloru ma do wyboru dwie możliwości:

• Gracz może zagrać kartę punktową w osobnym rzędzie kart punktujących i tylko takie karty mogą być umieszczane w takim rzędzie, przy czym nie muszą być zagrywane zgodnie z ich wartością.
• Lub gracz zagrywa kartę punktową w jednym ze swoich rzędów kart kolorów. Jest to dozwolone tylko wtedy, gdy wartość karty punktowej ma taką samą wartość jak ostatnia ułożona karta w tym rzędzie.

W ten sposób karty punktowe można wykorzystać do przedłużenia rzędu kolorowych kart lub jako dodatkowe punkty, które otrzymacie na koniec gry za każdą z nich.

Czynność druga. Dobranie karty.

Po tym, jak gracz odrzucił lub zagrał kartę/karty, może dobrać nową kartę/karty, aby na ręku mieć ich 8. Gracz może dobrać górną kartę ze stosu dobierania lub wziąć górną kartę z jednego stosu kart odrzuconych na środku stołu. Należy pamiętać, że nie może on jednak dobrać karty, którą odrzucił w tej turze.

Następnie czas na turę kolejnego gracza.

Koniec gry.

Grę można zakończyć na dwa sposoby:

• Gra kończy się natychmiast, kiedy w sumie zostanie zagrane 5 kart kończących kolorowe rzędy w grze. Niezależnie od tego w których rzędach zostały zagrane i przed którymi graczami się znajdują. Gracz który zakończył grę w ten sposób dobiera dwie nowe karty na rękę. Ważne: dwie kończące rząd karty w tym samym rzędzie liczą się zawsze jako jedna.
• Gra kończy się również kiedy dobierzemy ostatnią kartę ze stosu dobierania.

Na koniec gry każdy z graczy może dodać maksymalnie dwie karty ze swojej ręki do swoich rzędów kart kolorów lub punktów. Potem nie są dobierane już żadne karty. Gra kończy się i przechodzimy do następnego kroku.

Punktowanie w Keltis.

Zgodnie z instrukcją gracze punktują za ilość posiadanych kolorowych kart w rzędach i za każdy kamień życzeń jaki zebrali :

Pamiętajcie, że to jest gra Reinera! Jeżeli nie postaraliście się podczas gry – będziecie dostawać ujemne punkty.

Natomiast każda karta punktu w rzędzie kart punktów zdobywa 1 punkt.

Gracz posiadający największą liczbę punktów wygrywa. W przypadku remisu gracze dzielą się zwycięstwem.

Podsumowując.

Przyznam się, że zostałem pozytywnie zaskoczony. Gra nie jest jakąś nowością. Grę nabyłem przypadkiem podczas wakacyjnego wypadu do Berlina, jako taką małą pamiątkę zamiast kolejnego magnesu na lodówkę. Okazało się, że jest to dobry i ciekawy tytuł, wymuszający myślenie, przewidywanie ruchów przeciwników i planowanie waszych własnych. Dodatkowo bardzo dobrze, solidnie wykonany i przede wszystkim tani. Jeżeli szukacie dobrego nowego przerywnika lub gry na wyprawę, która nie zajmuje zbyt wiele miejsca, to śmiało mogę ją Wam polecić. Nie musicie się martwić, że jest dostępna tylko niemiecko języczna wersja tej gry. Ponieważ czytając te słowa zapewne wiecie już jak w nią grać 🙂

Czy gra jest odpowiednia dla dzieci? Oczywiście, gra jest stosunkowo prosta i łatwa w wytłumaczeniu. Nadaje się idealnie na rodzinne granie. Uczy ona nasze pociechy nie tylko planowania, ale również strategicznego myślenia.

Czy są treści kontrowersyjne? Brak.

Tytuł: Keltis: Das Kartenspiel
Autor: Reiner Knizia
Ilustracje: Martin Hoffmann, Claus Stephan
Wydawca: KOSMOS
Wiek: 8+
Liczba graczy: 2 – 4 graczy
Czas: 20 minut